فیزیوتراپی شانه در درمان سندرم گیر افتادگی شانه
سندرم گیر افتادگی شانه عارضه ای است که به علت ایجاد اختلال در فضای ساب آکرومیال رخ داده و این وضعیت سبب تحت فشار قرار گرفتن عناصر بافت نرم شانه و آسیب به آن ها می شود.
این عارضه زمانی رخ می دهد که فضای ساب آکرومیال فشرده و منجر به فشار بر تاندون سوپرااسپیناتوس گردد.
سندرم گیر افتادگی شانه اغلب در سنین ۲۰ تا ۴۰ سال و اثر فعالیت های تکراری که در آن ها فرد بطور مکرر دست خود را بالا می برد مانند ورزشکاران رشته های پرتاب وزنه و تنیس دیده می شود.
حرکات تکراری شانه مهم ترین عامل در شروع و تشدید سندرم گیرافتادگی شانه است.
مهم ترین علامت بیماری درد شدید هنگام حرکات شانه بخصوص هنگام دور کردن و حرکت دادن دست ها به سمت بالا است.
فعالیت و حرکت دادن شانه موجب تشدید درد شده و حتی ممکن است درد در طول روز و در طول شب نیز ادامه دار بوده و موجب بروز اختلال در خواب بیمار شود.
بروز اختلالاتی در وضعیت شانه موجب آسیب فضای ساب آکرومیال شده و تحت فشار قرار گرفتن ساختار های بافت نرم شانه شده که می تواند درد و التهاب شانه را در پی داشته باشد.
تاندونیت شانه از عوارض شایع این بیماری است که با درد تدریجی شانه و محدودیت حرکتی آن همراه است.
احساس گیر افتادگی در شانه هنگام پایین آوردن شانه یکی از مشخصه های بارز این بیماری است.
در صورت عدم درمان به موقع با روش هی مناسب همچون فیزیوتراپی شانه ممکن است عوارض جدی تری همچون پارگی های میکروسکوپی در عضلات شانه دیده شود.
پزشک متخصص و متخصص فیزیوتراپی با معاینه فیزیکی و استفاده از روش های تشخیصی مانند عکس برداری رادیولوژی، سونوگرافی و ام آر آی برای تشخیص دقیق و انتخاب درمان مناسب بهره می برد.
هدف از درمان سندرم گیر افتادگی شانه کنترل درد، تسکین علائم و کمک به بازگشت حرکت طبیعی شانه است.
تا زمان بهبودی کامل بهتر است فعالیت شانه را کاهش داده و از انجام فعالیت هایی که موجب تشدید درد و علائم بیماری می شوند اجتناب شود.
ممکن است پزشک و متخصص فیزیوتراپی برای حمایت از شانه و کاهش حرکات شانه ارتز و یا باند های کشی را تجویز کند.
گچ گرفتن شانه نیز می تواند در برخی موارد کمک کننده باشد.
قرار دادن کمپرس سرد نیز به کاهش درد و التهاب کمک می کند.
داروهای مسکن ضد التهاب مانند ایبوپروفن، پیروکسیکام می تواند رد را بطور موقتی تسکین داده و حرکات شانه را نیز بهبود بخشد.
تزریق داروهای استروئیدی در اطراف محل درد در صورت وجود درد شدید انجام می گیرد.
فیزیوتراپی شانه مهم ترین درمان در بهبود وضعیت شانه و افزایش دامنه حرکتی آن است.
متخصص فیزیوتراپی برای کمک به بیمار از متدهای درمانی فیزیوتراپی شانه مانند الکتروتراپی ، منوال تراپی و تمرین درمانی استفاده می کند.
تمرینات ورزشی فیزیوتراپی شانه می تواند علاوه بر تقویت بافت های آسیب دیده شانه به بهود عملکرد شانه نیز کمک کند.
انجام تکنیک های درمان دستی شانه که توسط متخصص فیزیوتراپی انجام می گیرد به بهبود حرکات شانه و کاهش درد بیمار کمک می کند.
در صورت وجود درد حین تمرینات فیزیوتراپی شانه با فیزیوتراپیست خود مشورت کنید.
تمرینات فیزیوتراپی شانه به افزایش دامنه حرکتی شانه، جداسازی سطوح مفصلی درگیر و کاهش درد کمک می کند.
در صورتی که درمان های ذکر شده قادر به کنترل و بهبود شرایط بیمار نباشد عمل جراحی شانه با روش های متفاوتی انجام می گیرد.